-
1 ῥητός
ῥητός, adj. verb. von ῬΕΩ, ἐρῶ, 1) geredet, gesagt, gesprochen, bes. ausdrücklich benannt, festgesetzt, verabredet, μισϑός, Il. 21, 445, ἐς χρόνον ῥητόν, auf bestimmte, verabredete Zeit, Her. 1, 177; ῥητά τινα, gewisse verabredete Bedingungen, Valck. Hipp. 461; ἐπὶ ῥητοῖσι, unter bestimmten, festgestellten Bedingungen, Her. 5, 57; Eur. Hipp. 459; Thuc. 1, 122 u. öfter; Isocr. 17, 19; Plat. Conv. 313 a Legg. VIII, 850 a; ἐπὶ ῥητοῖς εἰςάγειν, Is. 6, 25; Folgde überall; ῥητόν τι προςτίμιον, ausdrücklich bestimmt, Pol. 35, 2, 15, Sp., wie Luc. ῥητήν τινα ἡμέραν προειπών, Alex. 19. – 2) besprochen, berühmt, Hes. O. 4. – 3) zu sagen, was man aussprechen darf, was kein Geheimniß ist, im Ggstz von ἄῤῥητος, εἰ ῥητόν, φράσον, Aesch. Prom. 767; οὐ γὰρ ῥητὸν αὐδᾶσϑαι τάδε, 768; ἦ ῥητόν; ἢ οὐ ϑεμιστὸν ἄλλον εἰδέναι, Soph. O. R. 993; αὐδῶν ἀνόσι' οὐδὲ ῥητά μοι, 1289; ῥητὸν ἢ σιγώμενον, Eur. I. T. 938; γνωστὸν ἢ ῥητόν, Plat. Theaet. 205 e; Dem. vrbdt bes. ῥητὰ καὶ ἄῤῥητα. – 4) bei Philosophen und Mathematikern rational, πρὸς ἄλληλα, Plat. Rep. VIII, 546 c, vgl. Hipp. mai. 303 b. – Bei Sp. ist τὸ ῥητόν eine Stelle aus einem Schriftsteller, ein Spruch, S. Emp. adv. phys. 1, 54 u. A. – Adv. ῥητῶς, ausdrücklich, bes. bei wörtlichen Citaten, S. Emp. oft u. a. Sp.
-
2 ῥητός
ῥητός, (1) geredet, gesagt, gesprochen, bes. ausdrücklich benannt, festgesetzt, verabredet; ἐς χρόνον ῥητόν, auf bestimmte, verabredete Zeit; ῥητά τινα, gewisse verabredete Bedingungen; ἐπὶ ῥητοῖσι, unter bestimmten, festgestellten Bedingungen; ῥητόν τι προςτίμιον, ausdrücklich bestimmt; (2) besprochen, berühmt; (3) zu sagen, was man aussprechen darf, was kein Geheimnis ist; (4) bei Philosophen und Mathematikern rational; τὸ ῥητόν, eine Stelle aus einem Schriftsteller, ein Spruch. Adv. ῥητῶς, ausdrücklich, bes. bei wörtlichen Citaten -
3 ἀπόῤ-ῥητος
ἀπόῤ-ῥητος, 1) untersagt, verboten, πόλει Soph. Ant. 44; ἀπόῤῥητον μηδὲν ποιεῖσϑαι, nichts für unerlaubt halten, Plat. Legg. XI, 932 c; ἀπόῤῥητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν, verbietend, Einem Andern zu sagen, Her. 9, 45; vgl. 9, 94; ἐν ἀποῤῥήτῳ ποιησάμενος λέγει, nachdem er ihm verboten davon zu sprechen, Xen. An. 7, 6, 43; τὰ ἀπόῤῥητα, Waaren, deren Ausfuhr verboten, Böckh Staatshaushalt I p. 58; s. Ar. Equ. 282 Ran. 362. – 2) nicht ausgesprochen, a) geheim, ἐν ἀποῤῥήτῳ τε καὶ ἀδήλῳ κατακρύψουσιν Plat. Rep. V, 460 c; ἐν ἀποῤῥήτῳ od. ἐν ἀποῤῥήτοις, geheim, Theaet. 152 c, öfter; δι' ἀποῤῥήτων Rep. II, 378 b; Sp., z. B. Pol. 2, 21, 4. 4, 16, 5. – b) abscheulich, nicht auszusprechen, καὶ μεγάλαι ἀδικίαι Plat. Legg. IX, 854 e; εἴ τι ἄλλο τῶν ἀποῤῥήτων ἤκουσα Lys. 10, 2, vom Morde; ἄῤῥητα καὶ ἀπόῤῥητα λέγειν τινά, Einem abscheuliche Dinge vorwerfen, Plut. Dio 21; λοιδορουμένους καὶ πλύνοντας αὐτοὺς τἀπόῤῥητα Dem. 58, 40; ῥητὰ καὶ ἀπόῤῥητα, alles zusammen, 1, 4.
-
4 ἐξ-εῖπον
ἐξ-εῖπον (s. εἶπον), fut. ἐξερῶ (s. unten auch ἐξερὲω), perf. ἐξείρηκα u. s. w., gerade heraussagen; ἐξείπω καὶ πάντα διΐξομαι Il. 9, 61; Etwas aussagen, es bekannt machen, oft mit dem Nebenbegriff verrathen, τινί τι, 24, 654 Od. 15, 443; Pind. I. 1, 60; Aesch. Ag. 908; ἐξερῶ, μόλις δ' ἐρῶ Soph. Phil. 329; ἃ ἐξείρηκας Tr. 349; καὶ τόδ' ἐξειρήσεται 1176; ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν Thuc. 7, 87; wie εἰπεῖν mit doppeltem acc., καὶ τὴν μητέρα κἀμὲ ῥητὰ καὶ ἄῤῥητα κακὰ ἐξεῖπον Dem. 21, 79, sie sagten gegen mich frech heraus; vgl. Soph. El. 521; τίν' ἀρχὴν πρῶτά σ' ἐξείπω κακῶν Eur. El. 907; spätere Prosa, πρός τινα Plut. Thes. 26.
См. также в других словарях:
δίκη — Με τον όρο δ. υποδηλώνεται το σύνολο των πράξεων οι οποίες αποτελούν την ιδιαίτερη εκείνη νομική σχέση που ονομάζεται δικονομική σχέση και αναπτύσσεται μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών και των δικαστικών οργάνων του κράτους προς τον σκοπό της… … Dictionary of Greek
επιείκεια — Όρος που στην περιοχή του δικαίου έχει προσκτήσει ποικίλες έννοιες. Στην αριστοτελική ηθική φιλοσοφία (Ηθικά Νικομάχεια, κεφ. Ε 14.1137 b, 26 επ.) το «επιεικές» είναι η βαθύτερη, πληρέστερη, περιεκτικότερη πραγμάτωση της δικαιοσύνης, που ο νόμος … Dictionary of Greek